W poprzedniej częsci skupiliśmy sie na praktycznych poradach oraz technikach opartych na metaforach. W częsci drugiej techniki oparte na pytaniach oraz techniki motywujace zespół.
TECHNIKI OPARTE NA PYTANIACH
Dużą grupę technik stanowią rozwiązania oparte na prostych pytaniach zadawanych członkom zespołu i wizualizacji odpowiedzi w postaci diagramów, tabeli i wykresów Poniżej znajdziecie kilka przykładów.
- Rozgwiazda, KALM, 4L- To trzy niemal identyczne techniki
Mocne strony:świetne przy gromadzeniu danych i szukaniu ulepszeń
Przygotowanie:Facylitator rysuje odpowiednie diagramy w zależności od techniki
Zadanie:Zespół odpowiada na pytania i zapisuje na karteczkach
- Rozgwiazda – (What?)Keep doing, More of, Less of, Stop doing, Start doing
- KALM – (What?)Keep, Add, Less, More
- 4 L – (What I?)Liked, Learned, Lacked, Longed for
Efekt:Uczestnicy zyskują szerszą perspektywę na wydarzenia minionego sprintu i łatwiej definiują co należy usprawnić.
- 5 Why
Mocne strony:dochodzenie do sedna problemu
Przygotowanie:Tablica do pisania
Zadanie:Zespół definiuje problem, a następnie zadaje kolejno 5 pytań w formie “Dlaczego (coś się dzieje)?”. Po każdym pytaniu następuje krótka dyskusja i formowanie odpowiedzi.
Efekt:Zespół dostrzega prawdziwe źródło problemu.
TECHNIKI MOTYWUJACE ZESPÓŁ
Zmotywowany i otwarty na zmiany zespół to podstawa w Scrumie. Dlatego warto do repertuaru technik retrospektywy dodać parę rozwiązań skupiających się na emocjach zespołu, na motywacji i uznaniu wysiłków jego członków. Oto parę pomysłów:
- Wyrazy uznania
Mocne strony:każdy zabiera głos i każdy dostaje pozytywny feedback
Przygotowanie: Facylitator przynosi jakąś formę nagrody dla uczestników, na przykład paczkę słodyczy (przy zespołach rozproszonych może to być niematerialna forma nagrody).
Zadanie: Osoba rozpoczynająca zwraca się do innego uczestnika i wyraża swoje uznanie za coś, co ten zrobił w trakcie minionego sprintu. Następnie podaje tej osobie nagrodę. Cykl powtarza się, aż każdy zostanie pochwalony.
Efekt:Członkowie zespołu scrumowego czują, że ich praca jest zauważana i doceniana, co motywuje do dalszego wysiłku.
- Kudo Box
Mocne strony: każdy zabiera głos i otrzymuje feedback
Przygotowanie: Uczestnicy dostają pakiet kart z nagłowkami takimi jak np:
- świetna robota
- nauczyłeś mnie
- oby tak dalej
- popracuj nad
- to przywilej
- dziękuję…
Zadanie:Członkowie zespołu piszą na wybranych przez siebie kartach informację dla innego uczestnika. Karty są zbierane i odczytywane na głos przez facylitatora. Osoba, do której skierowana jest karta może ją zatrzymać.
Efekt: zmotywowany zespół, członkowie poznają swoje mocne i słabe strony
3. Superbohaterowie
Mocne strony: każdy zabiera głos i każdy dostaje feedback
Do tej metody konieczne jest zgłębienie świata superbohaterów, konieczne może być wytlumaczenie pozostałym uczestnikom kto jest superbohaterem a kto superłotrem.
Facilitator przygotowuje po kilkanascie sztuk trzech rodziajów rodzaje kart, dwa rodzaje z supebohaterami (Captain America, Iron Man, Spider-man itp – może być także Batman, Superman albo Kapitan Polska) oraz jednego rodzaju kart z superłotrem. Na kartach powinno znajdować sie miejsce, w którym osoba będzie mogła wpisać dlaczego uważa daną osobę za superbohatera (cechy pozytywne) a jakie widzi u niego zachowania bliższe superłotrowi (cechy do poprawy). Karty powinno być tyle, żeby każdy uczestnik mogł napisać i przekazać po jednym rodzaju kart każdemu z pozostałych uczestników. Po wypełnieniu i rozdaniu każdy z uczestników odczytuje swoje karty
Efekt: Każdy z uczestników otrzymuje feedback przekrojowy od całego zespołu. Ma informacje na temat swoich mocnych i słabych stron.
Wyżej opisane techniki to tylko przykłady. Warto eksperymentować z różnymi rozwiązaniami i obserwować, które są najskuteczniejsze w przypadku danego zespołu scrumowego. Trzeba oczywiście zachować pewien umiar. Nie ma sensu przy każdej retrospektywie stosować nowej techniki. Jeżeli któraś z już wypróbowanych dobrze się sprawdza, nie bójmy się do niej wracać. Czasami wystarczy zmienić tylko szczegół, jak na przykład otoczenie, w jakim przeprowadzane jest retro, żeby znanej już technice przywrócić świeżość.
